Formel 1-VM 1956

Från Wikipedia

Formel 1-VM 1956 hade åtta deltävlingar som kördes under perioden 22 januari-2 september. Här ingick Indianapolis 500-loppet 1956 som en av deltävlingarna. Förarmästerskapet vanns av argentinaren Juan Manuel Fangio i Ferrari.


F1-regler i korthet 1956
MotorÖverladdad 750 cc
Sug 2 500 cc
Max cylindrarIngen begränsning
Bilens minimiviktIngen begränsning
Poängberäkning8, 6, 4, 3, 2 och snabbaste varv 1
• Endast de fem bästa poängen från de åtta loppen räknades in i förarmästerskapet.
• Delad poäng gavs till förare som delade bil, oavsett vem som kört flest varv utom då en förare ansetts ha kört för kort sträcka (insufficient distance).
• Förare som delade mer än en bil under ett lopp fick endast poäng för sin bästa placering.

Vinnare[redigera | redigera wikitext]

Grand Prix 1956[redigera | redigera wikitext]

Grand Prix Datum Bana Vinnande förare! Vinnande stall Vinnande tillverkare
Argentinas Grand Prix 22 januari Buenos Aires Luigi Musso
Juan Manuel Fangio
Ferrari *
Monacos Grand Prix 13 maj Monte Carlo Stirling Moss Maserati *
Indianapolis Grand Prix 30 maj Indianapolis Pat Flaherty John Zink Watson-Offenhauser *
Belgiens Grand Prix 3 juni Spa-Francorchamps Peter Collins Ferrari *
Frankrikes Grand Prix 1 juli Reims-Gueux Peter Collins Ferrari *
Storbritanniens Grand Prix 14 juli Silverstone Juan Manuel Fangio Ferrari *
Tysklands Grand Prix 5 augusti Nürburgring Juan Manuel Fangio Ferrari *
Italiens Grand Prix 2 september Monza Stirling Moss Maserati *

Grand Prix utanför VM 1956[redigera | redigera wikitext]

Grand Prix /Race Datum Bana Vinnande förare! Vinnande stall Vinnande tillverkare
Buenos Aires Grand Prix 5 februari Buenos Aires Juan Manuel Fangio Ferrari
Glover Trophy 2 april Goodwood Stirling Moss Maserati
Syrakusas Grand Prix 15 april Syrakusa Juan Manuel Fangio Ferrari
Aintree 200 21 april Aintree Stirling Moss Maserati
International Trophy 5 maj Silverstone Stirling Moss Vanwall
Neapels Grand Prix 6 maj Posillipo Robert Manzon Gordini
Aintree 100 23 juni Aintree Horace Gould Gould's Garage Maserati
Vanwall Trophy 22 juli Snetterton Roy Salvadori Gilby Engineering Maserati
Caens Grand Prix 26 augusti Caen Harry Schell Maserati
BRSCC F1 Race 14 oktober Brands Hatch Archie Scott-Brown Connaught Connaught-Alta

Stall, nummer och förare 1956[redigera | redigera wikitext]

Stall/Tillverkare Nummer Förare
Alberto Uria (Maserati) 16 Alberto Uria, Uruguay
Oscar González, Uruguay
André Simon (Maserati)[1] 42 André Simon, Frankrike
Ansted Rotary Corp (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 7 Pat O'Connor, USA
Brabham (Maserati) 30 Jack Brabham, Australien
Bugatti 28 Maurice Trintignant, Frankrike
BRM 10, 23 Mike Hawthorn, Storbritannien
12, 24 Tony Brooks, Storbritannien
25 Ron Flockhart, Storbritannien
BRM (Maserati)[1] 14 Mike Hawthorn, Storbritannien
Bob Estes (Phillips-Offenhauser)[2] 16 Don Freeland, USA
Bob Gerard (Cooper-Bristol) 26 Bob Gerard, Storbritannien
Bruce Halford (Maserati) 21, 29, 48 Bruce Halford, Storbritannien
Carl L Anderson (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 34 Johnnie Tolan, USA
Cars Inc (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 4 Sam Hanks, USA
Chapman S Root (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 48 Jimmy Daywalt, USA
Connaught-Alta 2 Les Leston, Storbritannien
4 Ron Flockhart, Storbritannien
6, 21 Jack Fairman, Storbritannien
19 Archie Scott-Brown, Storbritannien
20 Desmond Titterington, Nordirland
Dean Van Lines (Kuzma-Offenhauser)[2] 2 Jimmy Bryan, USA
E R Casale (Kuzma-Offenhauser)[2] 41 Billy Garrett, USA
Ecurie Rosier (Maserati) 8, 15, 24, 27, 36 Louis Rosier, Frankrike
Ed Walsh (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 19 Rodger Ward, USA
Emeryson-Alta 32 Paul Emery, Storbritannien
Ernest L Ruiz (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 54 Jack Turner, USA
Federal Auto Associates (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 14 Bob Veith, USA
42 Fred Agabashian, USA
Ferrari 1, 2, 10, 20, 22, 26, 30, 34 Juan Manuel Fangio, Argentina
2, 4, 5, 8, 14, 26, 36 Peter Collins, Storbritannien
3, 4, 5, 16, 30 Alfonso de Portago, Spanien
3, 4, 12, 20, 22, 24, 32 Eugenio Castellotti, Italien
4, 24, 28, 34 Luigi Musso, Italien
6 Paul Frère, Belgien
20 André Pilette, Belgien
38, 44 Olivier Gendebien, Belgien
50 Wolfgang von Trips, Tyskland
Fred Somers (Kurtis Kraft-Offenhauser)[1][2] 10 Ed Elisian, USA
Eddie Russo, USA
George Bignotti (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 15 Johnny Boyd, USA
Gilby Engineering (Maserati) 16, 28, 44 Roy Salvadori, Storbritannien
Giorgio Scarlatti (Ferrari) 36 Giorgio Scarlatti, Italien
Gordini 2, 10, 15, 30 Robert Manzon, Frankrike
4 Élie Bayol, Frankrike
4, 11, 34 André Pilette, Belgien
6, 8, 14, 32 Hermano da Silva Ramos, Brasilien
11 André Milhoux, Belgien
12 André Simon, Frankrike
Gould's Garage (Maserati) 18, 19, 26, 31 Horace Gould, Storbritannien
H A Chapman (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 5 Andy Linden, USA
H H Johnson (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 57 Bob Christie, USA
Harry Dunn (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 89 Keith Andrews, USA
J C Agajanian (Kuzma-Offenhauser)[2] 98 Johnnie Parsons, USA
Jim Robbins (Stevens-Offenhauser)[2] 27 Cliff Griffith, USA
John Zink (Watson-Offenhauser)[2] 8 Pat Flaherty, USA
John Zink (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 53 Troy Ruttman, USA
Joseph Massaglia Jr (Lesovsky-Offenhauser)[2] 26 Jimmy Reece, USA
Kalamazoo Sports Inc (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 73 Dick Rathmann, USA
Lindsey Hopkins (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 24 Jim Rathmann, USA
Luigi Piotti (Maserati) 11, 18, 38 Luigi Villoresi, Italien
18, 40 Luigi Piotti, Italien
Maserati 2, 6, 7, 28, 30, 34, 36 Stirling Moss, Storbritannien
4, 6, 8, 30, 32, 46 Jean Behra, Frankrike
6 Carlos Menditéguy, Argentina
6, 8, 9, 32, 34 Cesare Perdisa, Italien
8 Luigi Piotti, Italien
Piero Taruffi, Italien
8, 46 Umberto Maglioli, Italien
10 Chico Landi, Brasilien
Gerino Gerini, Italien
10, 20, 36, 38, 40 Paco Godia, Spanien
12 José Froilán González, Argentina
34 Luigi Villoresi, Italien
Joakim Bonnier, Sverige
38 Mike Hawthorn, Storbritannien
Murrell Belanger (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 99 Tony Bettenhausen, USA
Novi Racing Corp (Kurtis Kraft-Novi)[2] 29 Paul Russo, USA
Ottorino Volonterio (Maserati) 22 Ottorino Volonterio, Schweiz
Pat Clancy (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 12 Al Herman, USA
Pete Salemi (Kuzma-Offenhauser)[2] 81 Eddie Johnson, USA
82 Gene Hartley, USA
Peter Schmidt (Kuzma-Offenhauser)[2] 88 Johnny Thomson, USA
Piero Scotti (Connaught-Alta) 28 Piero Scotti, Italien
Racing Associates (Kuzma-Offenhauser)[2] 1 Bob Sweikert, USA
Ray Crawford (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 49 Ray Crawford, USA
Samuel W Traylor III (Kurtis Kraft-Offenhauser)[2] 55 Al Keller, USA
Scuderia Centro Sud (Maserati) 12 Harry Schell, USA
14 Emmanuel de Graffenried, Schweiz
22 Luigi Villoresi, Italien
34 Louis Chiron, Monaco
Scuderia Centro Sud (Ferrari) 14 Giorgio Scarlatti, Italien
Scuderia Guastalla (Maserati) 12 Umberto Maglioli, Italien
42 Gerino Gerini, Italien
Shannon Bros (Kurtis Kraft-Offenhauser)[1][2] 64 Duke Dinsmore, USA
Vanwall 10, 16, 18, 22, 24 Harry Schell, USA
12, 14, 17, 20 Maurice Trintignant, Frankrike
16 Piero Taruffi, Italien
18 José Froilán González, Argentina
24 Mike Hawthorn, Storbritannien
26 Colin Chapman, Storbritannien

Slutställning förare 1956[redigera | redigera wikitext]

Placering Förare Stall Konstruktör Poäng
1 Juan Manuel Fangio Ferrari 30
2 Stirling Moss Maserati 28
3 Peter Collins Ferrari 25
4 Jean Behra Maserati 22
5 Pat Flaherty John Zink Watson-Offenhauser 8
6 Eugenio Castellotti Ferrari 7,5
7 Paul Frère Ferrari 6
8 Sam Hanks Cars Inc Kurtis Kraft-Offenhauser 6
9 Paco Godia Maserati 6
10 Jack Fairman Connaught Connaught-Alta 5
11 Luigi Musso Ferrari 4
12 Mike Hawthorn Owen Racing Organisation Maserati 4
13 Ron Flockhart Connaught Connaught-Alta 4
14 Don Freeland Bob Estes Phillips-Offenhauser 4
15 Alfonso de Portago Ferrari 3
16 Cesare Perdisa Maserati 3
17 Harry Schell Vanwall 3
18 Johnnie Parsons J C Agajanian Kuzma-Offenhauser 3
19 Louis Rosier Ecurie Rosier Maserati 2
20 Luigi Villoresi Scuderia Centro Sud Maserati 2
21 Horace Gould Gould's Garage Maserati 2
22 Hermano da Silva Ramos Gordini 2
23 Olivier Gendebien Ferrari 2
24 Dick Rathmann Kalamazoo Sports Inc Kurtis Kraft-Offenhauser 2
25 Gerino Gerini Maserati [3] 1,5
26 Chico Landi Maserati [3] 1,5
27 Paul Russo Novi Racing Corp Kurtis Kraft-Novi 1

Inofficiell slutställning konstruktörer 1956[redigera | redigera wikitext]

Endast de fem bästa poängen från de åtta loppen för den första bilen räknade.

Placering Konstruktör Poäng
1 Ferrari 40
2 Maserati 32
3 Connaught-Alta 7
4 Vanwall 3
5 Gordini 2

Noter[redigera | redigera wikitext]

  1. ^ [a b c d] Stallet deltog endast i ett F1-lopp.
  2. ^ [a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae] Deltog endast i Indianapolis 1956.
  3. ^ [a b] Gerino Gerini och Chico Landi delade bil.

Externa länkar[redigera | redigera wikitext]

Säsonger[redigera | redigera wikitext]